نقش نخبگان سیاسی در توسعه سیاسی ایران

نخبگان سیاسی در کشورهای اقتدارگرا و نیمه اقتدارگرا که ابزارهای اعمال قدرت را اغلب به صورتی کامل و متداوم در اختیار دارند می توانند نقشی محوری در مسیر توسعه یا عدم توسعه سیاسی در این دسته از کشورها ایفا نمایند.در این راستا بررسی چگونگی ایفای این نقش مهم در تاریخ معاصر ایران و بویژه در دوره پس از کودتای 28مرداد1332که با افزایش قدرت نهاد سلطنت همراه بود تا انقلاب اسلامی،ازاهمیت بسیاری به جهت کمک به شناخت عوامل تاثیرگذار در روند عدم پیشرفت یا پیشرفت ناچیز توسعه سیاسی در ایران برخورداراست.مقاله پیش رو این پرسش را مطرح می کند که نخبگان سیاسی در میانه سالهای 1332تا1357 چه نقشی در توسعه سیاسی ایران ایفا نموده اند؟ فرضیه مقاله اینست که نخبگان سیاسی ایران در دوره مذکوراز طریق اقداماتی همچون ایجاد قدرت هرمی و سلسله مراتبی،سواستفاده از قدرت و فساد،ممانعت از برگزاری انتخابات آزاد و اعمال تقلب در انتخابات،سرکوب مطبوعات آزاد و  مستقل و همچنین سرکوب احزاب و دسته جات مستقل نقشی بازدارنده در مسیر تحقق توسعه سیاسی در ایران ایفا نمودند